Het is zaterdagmiddag als we arriveren op de parkeerplaats van Kasteel Spelderholt in Beekbergen. Een prachtig monument op de Veluwe. Het bordje met ‘Wildpraat’ leidt ons naar de plek waar we moeten zijn. Vandaag staat compleet in het teken van een wild ervaring op de Veluwe. Ik ben zo benieuwd wat mij te wachten staat!

Een warm ontvangst - Safari-tent, vuurschaal en kampvuur

We komen aan bij een grote safaritent dat grenst aan het bos. Ik zie jong en oud door elkaar staan. Ze verkennen het terrein en kletsen wat. Bij de vuurschaal zie ik een vrouw staan in jagerskleding. Bij haar moet ik zijn, denk ik. We worden door jager en Faunabeheerder Jacqueline ontvangen met een kopje thee van de vuurschaal en een zelfgebakken koek.

Wildpraat is een organisatie die hun passie voor de Veluwe en het wild graag overbrengt tijdens een wildexcursie door dit bijzondere natuurgebied. Samen met de boswachter ga je op pad om alles te leren over het wild en de omgeving, om vervolgens heerlijk met elkaar te eten rond het kampvuur. Wildpraat is bewust bezig met begrip creëren voor de natuur en gezond eten. Dat doen ze door tijdens het diner wild en biologisch vlees te serveren. Want ja, als je dan toch vlees wilt eten doe het dan op deze manier.  

Terwijl ik me settel op een picknickbank kijk ik om me heen. Ik zie een kampvuur met daaromheen uitnodigende boomstammetjes met vachtjes. De tent staat vol met gezellige zithoekjes, picknickbanken en een grote tafel waar vanavond het eten op wordt gezet. Op de vuurschaal staan zwarte theepotjes die warm worden gehouden. Ook zie ik de barbecue al klaar staan. Ik neem een slokje van mijn thee en voel mezelf landen in het buitenleven.

De wonderlijke natuur - Alle zintuigen op scherp

Jager en Faunabeheerder Jacqueline loopt voorop het bos in, dat grenst aan het terrein. Direct stoppen we bij een hele grote boom. Jacqueline legt uit dat dit een Sequoia, oftewel een mammoetboom is. Ik kijk omhoog en probeer het hoogste punt te vinden.

Ergens tussen de takken en de bladeren weet ik ‘m te spotten. Ineens besef ik me dat bomen eigenlijk zo magisch zijn en een voorbeeld kunnen zijn voor vele. Ze lijken altijd gewoon vanzelfsprekend te staan, maar er gebeurt zoveel meer. Een boom is diepgeworteld en helemaal in contact met moeder Aarde. Ze staan daar ‘gewoon’ te staan en te zijn. Wanneer ik mijn aandacht weer vestig op het verhaal hoor ik Jacqueline zeggen dat deze boom al 150 jaar oud is.

We lopen verder. De groep stopt wanneer Jacqueline van het pad gaat en begint te plukken aan een boom. We lijken net een stel kuddedieren die automatisch reageren op de leider. Allemaal krijgen we een aantal naalden in onze handen. Tijdens het uitdelen vertelt Jacqueline dat dit de naalden zijn van een Douglas boom. Ze vraagt ons de naalden tussen onze handen te wrijven en te vertellen wat we ruiken. Ik begin vluchtig heen en weer te wrijven met mijn handen. Ik hoor de verbazing bij de mensen om me heen, breng m’n handen naar mijn gezicht en ruik eraan. Wow! Dit ruikt naar citrus! Weer begin ik te wrijven en te ruiken. Alsof ik midden in een parfumwinkel sta. 

Op zoek naar sporen - Een wild ervaring op de Veluwe

We lopen een hek uit en komen op een groot wandelpad terecht. In de verte zie ik mensen wandelen en mountainbikers voorbijschieten. Twee paarden met een kar passeren ons. Midden op het pad komt de groep weer tot stilstand. Jacqueline begint te vertellen over het wild dat leeft op de Veluwe. Je vind hier vooral edelherten, wilde zwijnen en reeën. Ook wordt de wolf steeds vaker gespot. Hoewel de wolf een heel gaaf beest is, leer ik dat het ook een gevaar kan zijn hier in het bos. Wolven eten namelijk reeën, jonge edelherten en zwijnen. Dit verandert de leefomgeving op de Veluwe. Voor de jagers, maar ook voor de dieren zelf. Het gedrag van het wild verandert: ze worden steeds behoedzamer en schuwer.

Op hetzelfde stuk laat Jacqueline ons de wildwissels zien. Een wildwissel is een pad dat door dieren gebruikt wordt om op een bepaalde locatie te komen. Bijvoorbeeld bij een rust- of drinkplaats. Ik zie links van me een flauw paadje lopen van ongeveer 30 centimeter breed. Er liggen weinig bladeren en takken op de grond. Ik kijk in de verte of ik een dier kan spotten, maar tevergeefs.

Iets verderop komen we aan bij een modderplas. Jacqueline wijst ons op een voetafdruk van een wild zwijn. ‘’Waarschijnlijk van vanochtend’’, zegt ze. Er wordt ons gevraagd of we weten waarom zwijnen en varkens modderbaden nemen. Iemand zegt: ‘’Voor verkoeling’’. Een ander hoor ik zeggen ‘’Vanwege parasieten’’. Beide antwoorden blijken goed. Jacqueline legt ons uit dat een modderbad inderdaad verkoelend, maar ook genezend werkt. In de vacht van wilde zwijnen zitten namelijk parasieten. Deze komen tijdens het zoelen in de modder terecht. Na het opdrogen schuren ze de vacht schoon tegen een boom. Ik loop naar de boom die Jacqueline aanwijst waarop een kale plek met witte puntjes te zien is. 

Een bijzonder beroep - Het leven van een jager

Jager en Faunabeheerder Jacqueline vertelt ons aan het einde van de wandeling wat jagen eigenlijk inhoudt. Jagers zijn geen mensen die niet van dieren houden. Integendeel. Het zijn juist hele bewuste mensen die precies weten wat ze aan het doen zijn. Jagers jagen met het grootste respect voor dier en natuur. Twee keer per jaar zijn er op de Veluwe tellingen. Dan tellen ze hoeveel dieren er lopen en welke soorten. Een bepaald percentage daarvan moet geschoten worden om de belangen van mens en dier in balans te brengen. Het aantal dieren die de jagers moeten schieten wordt bepaald door de provincie. Het hangt af van de druk op de vegetatie, voortbestaan van andere dieren en de verkeersveiligheid. Uiteindelijk gaat het om het creëren van een zo groot mogelijk biodiversiteit, passend bij het type landschap. Alle verschillende belangen worden afgewogen en doorlopend onderzocht. Hiermee maakt de provincie een 5-jarig plan waarin ze beslissen over beheer van de natuur en het wild. Dit is een complex gebeuren waarbij ze zo weinig mogelijk willen ingrijpen. 

Even sta ik stil bij wat ons net allemaal verteld is. Het is nogal wat. Ik moet zeggen dat mijn begrip voor hen deze middag is gegroeid. Maar niet alleen voor de jagers. Ook voor de prachtige dieren en de natuur. Een gevoel van dankbaarheid schiet me te binnen. Dankbaar dat de jagers zorgen voor gezond en bewust vlees op mijn bord. Dankbaar dat ik hier van mag genieten. Maar ook dat ik de kans heb gekregen om deze wild ervaring op de Veluwe mee te maken, kennis op te doen en mijn bewustzijn te vergroten. Met een tevreden glimlach op mijn gezicht lopen we met z’n allen terug naar de wildhut, waar we ontvangen worden voor een grandioos diner.

Een biologisch en bewust diner - Proeven van het wild

Terug bij het kasteel zie ik de tent verlicht worden door lampion lampjes. Het kampvuur staat gezellig aan en de barbecue is al goed aan het fikken. De zon verdwijnt langzaam achter de bomen en iedereen settelt zich rond het kampvuur en onder de tent. We worden ontvangen met een Veluwse amuse. Een stukje wildpaté van zwijn geserveerd met veenbessenjam. Onder de tent zie ik een grote tafel staan vol met mooi opgemaakte gerechten en dranken. Salades, broden en flinterdunne plakjes wild vlees. Ik kan mijn ogen bijna niet geloven van al het lekkers wat ik zie.

Eerst begin ik met een Hert biertje, want die staart mij al aan sinds het moment dat we terug zijn. Hert bier wordt gebrouwen op de Veluwe en bestaat uit verschillende speciaal bieren met originele namen. Ik zie een bokbiertje staan met de naam ‘Wild leven’, maar besluit toch voor een weizen te gaan genaamd ‘Nieuw leven’. Ik vestig me bij het kampvuur en staar in de vlammen.

Niet veel later is het onze beurt om op te scheppen. Ik neem van alles een beetje om alle smaken te ervaren. Een stukje hertencarpaccio, wildzwijn salade, aardappelsalade met champignons en een vers, knapperig broodje. Vlak daarna komen live chef Ronald en gastvrouw Corina langs met herten hamburger van de barbecue, stoofvlees en wild zwijn. Wat een genot zeg! Bij alle gerechten proef ik de volle, zachte smaak van het vlees. Alsof je echt proeft dat de beesten in de vrije natuur hebben geleefd. Tijdens het eten wisselen we onderling ervaringen met elkaar uit. Over deze dag, maar ook over het leven. Mooi hoe verschillende individuen zich samen zo verbonden kunnen voelen.

Vol tevredenheid pakken we om acht uur onze spullen, bedanken we de organisatie en lopen we naar de auto. Wat een heerlijke dag was dit. Ik kan wel stellen dat Wildpraat al mijn zintuigen heeft geprikkeld. Het was een bijzondere wild ervaring op de Veluwe.

Liefs,

Krisja

Ontdek Nederland - Ga de natuur in