Een bijzondere ontmoeting met paarden tijdens coaching bij Chevalja

Zo’n 11 jaar geleden richtte Bernadette Chevalja op. Het ‘alleen maar binnen zitten’ bij haar vorige banen gaf haar geen voldoening, maar het werken met paarden daarentegen wel. ‘Cheval’ betekent paard in het Frans en de ‘ja’ die erachter geplakt is, staat symbool voor een volmondige ‘ja!’. Want bij paarden is geen ruimte voor twijfel, zo leer ik vandaag. 

Waar Bernadette vroeger fanatiek wedstrijdamazone was, zijn prestaties nu niet meer het doel. Bij Chevalja richt zij zich op coaching, familieopstellingen en ‘tot rust komen’, allemaal samen met haar paarden. Het gaat veel meer om de balans. Om Houding. Energie. Uitstraling. Het beïnvloedt het paard, maar ook jezelf. 

Nadat Bernadette het een en ander vertelt heeft over haar leven in Winterswijk, samen met man Theo, hun kinderen en trouwe viervoeters, nodigt ze ons uit kennis te maken met de paarden. Adrienne en ik stappen de wei in en lopen op Baston en Grace af. De twee grazen stug door en gunnen ons geen blik waardig. Ietwat onwennig aai ik de hals van dit grote beest. Ik zie dat Adrienne is doorgelopen naar de andere wei en hurkend voor Bizjoe zit. Aftastend of ze het paard, dat rustig op de grond ligt, mag aaien. 

Na het kennismakingsrondje ploffen we weer neer bij Bernadette, die ons vraagt hoe het was. “Ik voelde me wel een beetje genegeerd”, antwoordt Adrienne en ik knik instemmend. We lachen. Waarom zou een paard ons welkom moeten heten? “Niet iedereen hoeft je interessant te vinden wanneer je een ruimte binnenstapt”, zegt Bernadette nuchter. Iets wat we natuurlijk wel weten, maar toch, bepaalde verwachtingen rondom een ontmoeting schudden we niet zo makkelijk van ons af.

Wanneer ik een verwachting heb, zit ik in mijn hoofd. En voor een paard is je hoofd nou eenmaal niet interessant. We kijken naar Baston die door z’n benen zakt en vervolgens in het zonnetje gaat liggen. “Het is heel bijzonder dat de paarden juist nu gaan liggen. Slechts tien minuten per dag geven ze zich helemaal over om op te laden. Een soort ultieme powernap.” vertelt Bernadette terwijl we naar Baston kijken. Hij kan zijn hoofd nog maar moeilijk overeind houden. 

“Ga er maar eens bij liggen” zegt Bernadette serieus. “Kies een mooi plekje uit en kom maar eens in dat lijf. Ontspan en voel hoe dat je omgang met de paarden verandert”. Ik ging zonder verwachtingen naar deze dag, puur omdat ik daadwerkelijk geen idee had wat ik me bij ‘paardencoaching’ moest voorstellen. Dat ik in een weiland tussen de paarden ging liggen was in ieder geval niet in me opgekomen. 

Ik sta op om te kroelen met Baston. Zijn vacht is warm en zit vol zand. Mijn handen zijn binnen no-time zwart. Bernadette vraag me of ik hem een paar stappen naar achter kan zetten. Ik aai z’n neus en bedenk me hoe ik dit paard naar achteren krijg. In gedachte vraag ik het lief en als reactie brengt Baston zijn neus weer naar de grond en verlegt zijn interesse naar het malse gras.

Ik kijk op en zie hoe Bernadette en Adrienne het tafereel volgen. Ze laten me nog even aanmodderen. Ik duw zachtjes tegen Baston, maar hoeveel zou een paard wegen? Een paar honderd kilo blijft natuurlijk stug staan. “Wil je een tip?” Ik knik. “Kom weer eens uit je hoofd. Ik zie je denken.” Ik zucht. Het klopt. Ik sluit even m’n ogen en verander mn houding: schouders rechten, knieën van slot, een ontspannen blik. Bastons hoofd komt op ooghoogte. Hij kijkt me aan, alsof hij wilt zeggen ‘he he, zie je wel, in je lijf zitten is toch niet zo moeilijk?’. 

Alsnog heb ik geen idee hoe ik hem van zijn plaats krijg. Bernadette besluit een demonstratie te geven. Zelfverzekerd komt ze de wei inlopen. Bastons aandacht verlegt zich direct naar haar. Zonder hem aan te raken, stapt hij naar achter als zij op hem afkomt. Wanneer ze vervolgens wegloopt, volgt Baston haar. Zonder woorden. Zonder duwen. Puur op energie en wilskracht krijgt ze dit voor elkaar. 

Het verschil tussen Bernadette en mij? Los van dat het haar paarden zijn, dat maakt namelijk niet uit want ook Adrienne krijgt ze zonder moeite van hun plek. Bernadettes houding en uitstraling zijn compleet anders dan de mijne. Zij neemt leiderschap. 

Wanneer we hier vervolgens op reflecteren geef ik toe dat lastig te vinden. Ik wil Baston niet van zijn plek verstoten. Hem storen van z’n grasmaal. “Maar Baston kan heel de dag grazen, het is niet alsof hij nu écht honger heeft”, aldus Bernadette. “En het veld is groot genoeg. Ook verderop kan hij zijn gang gaan.” 

We hadden beiden hetzelfde doel, maar hoe we daar tegenaan keken en onze houding die daarbij kwam kijken, was totaal anders. Ik wil Baston niet tot last zijn, waar Bernadette voor zichzelf kiest en op die plek wil staan, waar nu toevallig Baston staat. Waar ik bang ben Baston te irriteren of te kwetsen met mijn gedrag, laat Bernadette zien dat door haar eigen plek in te nemen, het paard niet gekwetst wordt. Ze raakt hem niet eens aan. Ze toont enkel leiderschap waarin ze zichzelf in het moment ruimte geeft. Ze blijft bij zichzelf, terwijl mijn aandacht bij Baston is. Ik zet het paard centraal en niet mezelf.

Ben je benieuwd hoe zo’n ontmoeting met paarden, Bernadette en jezelf is? Je kunt bij Chevalja verschillende coachingsessies volgen. Van individuele coaching met of zonder paarden (maar hey, met paarden maakt het juist zo uniek) tot aan familieopstellingen en teambuilding. 

Ook kun je één of meer dagen langskomen voor een ‘tot rust komen-arrangement’. Niks moet, maar er zijn wel opties om je helemaal te helpen ontspannen. Graze en Baston zijn ook van de partij. 

Behalve deze bijzondere ervaring, zijn er in Nederland nog meer unieke retraites en bezinningsworkshops. Een andere vorm van reizen; eentje die zich naar binnen keert om vervolgens van binnen én buiten te genieten. Op onze retraite pagina vind je een overzicht van retraites in Nederland. 

Heb jij wel eens een coaching sessie gehad met paarden? Ik ben benieuwd naar je ervaring! Laat het weten via @heyhoneyguide op Instagram. 

Liefs, 
Yalou