In één van de mooiste fietsregio’s van ons land stond mijn wieg: het prachtige Twente. Ik doe dan ook weinig moeite om de trots voor mijn heimat onder stoelen of banken te steken. Waarom zou ik?
Twente is immers onmeunig (Twents voor het Brabantse ‘kei’) mooi en dus besloot ik om een lang weekend op (her)ontdekkingstocht te gaan in mijn favoriete deel: Noordoost-Twente. Op naar het oosten!
Een ode aan Twente
Waarom ik zo van Twente houd? Omdat het een prachtregio is. Omdat als je hier vraagt “hoe gaat het ermee?” (“Hoo hej' t d'r met?”), je als antwoord altijd krijgt: “Och joa.” Je mag zelf invullen of dat “geweldig”, “gaat wel” of “niet best” betekent. Omdat het hier niet uitmaakt of een krat Heineken in de aanbieding is, iedereen blijft toch gewoon trouw aan Grolsch. Omdat de tuincentra hier zo enorm groot zijn, dat je maar beter wat te eten en navigatie mee kunt nemen om niet te verhongeren en/of te verdwalen. En omdat je hier dus ook onmeunig mooi kunt fietsen.
Noordoost-Twente verkennen - Op de fiets
Oh ja, misschien weet je nog niet zo goed waar Noordoost-Twente eigenlijk op de kaart te vinden is. Het begint aan de Duitse grens bij De Lutte (‘De Lut’), langs de A1 westwaarts naar Oldenzaal (‘Oldnzel’) en vanaf daar in noordelijke richting naar Ootmarsum (‘Oatmörsken’), met een kleine noordwestelijke uitloper via Vasse weer tot de Duitse grens.
Om je kennis te laten maken met deze prachtige regio, heb ik twee fietstochten voor je uitgestippeld:
Dag 1: De Lutte - Denekamp - Oldenzaal - De Lutte
Dag 2: Ootmarsum - Breklenkamp - Springendal - Vasse - Ootmarsum
Ze zijn allebei ongeveer 50 kilometer lang en brengen je door prachtige natuurgebieden en pittoreske dorpjes. Op de eerste dag fietste ik vanuit De Lutte via Denekamp naar Oldenzaal en terug. Over deze fietstocht ga ik je nu vertellen.
Van De Lutte naar Denekamp - 1ste etappe
De Lutte is een klein dorpje en stelt niet bijster veel voor. Maar het is wel de poort tot het Lutterzand, een prachtig natuurgebied met veel bos, zandverstuivingen en het riviertje de Dinkel dat er doorheen kronkelt. Hét plaatje is waar je vanaf de enkele meters hoge oever over de slingerende Dinkel, de zandvlaktes en de weilanden uitkijkt. Als je zegt dat je dat kiekje in Zuid-Frankrijk hebt geschoten, gelooft iedereen je ook!
Ik fiets verder over een prachtig fietspad door het Lutterzand en volg de route over kleine plattelandsweggetjes tot een alleraardigst stukje cultuurhistorie: het Klöpkeshoes in het buurtschap Berghum. Vroeger trof je veel van deze kleine huisjes op Twentse boerenerven waar rooms-katholieke ongehuwde vrouwen woonden. Dit exemplaar is fraai in ere hersteld door buurtbewoners. Iets verder bereik ik het stadje Denekamp.
Van Denekamp naar Oldenzaal - 2de etappe
Ik verwijl niet al te lang in Denekamp. Mijn favoriete plek, Landgoed Singraven, ligt namelijk net ten westen van Denekamp langs de Dinkel. Van achter een toegangshek heb je een schitterend uitzicht op de statige witte havezate. Op het landgoed staat ook de enige door water. aangedreven houtzaagmolen van Nederland. De watermolen van Singraven is een schilderachtige plek. Niet voor niets was het in de zeventiende eeuw een geliefd onderwerp van menig beroemde schilder.
Via kleine dorpjes en nog kleinere buurtschappen (met namen als Volthe, Rossum en Lemselo) bereik ik Het Hulsbeek. Dit landgoed was ooit in bezit van een Twentse textielfabrikant, maar is nu een veelzijdig recreatiegebied. Karakteristiek is het bruggetje over de zwemplas met twee puntdaken van stro. Ik ben toe aan een pitstop en koel af in het frisse water.
Het centrum van Oldenzaal
Weer terug op de fiets ben ik in een mum van tijd in het oude centrum van Oldenzaal. Zelfs zonder route kan hier weinig mis gaan. De toren van de Oale Grieze (‘Oude Grijze’) wijst altijd de weg. Zo wordt de imposante St. Plechelmusbasiliek die volledig is opgetrokken uit grijs Bentheimer zandsteen ook wel liefkozend aangeduid. Ik neem de tijd om het middeleeuws stadje te verkennen. Tussen de prachtige oude gebouwen aan de Marktstraat waan je je een paar eeuwen terug in de tijd. Een aanrader is een bezoek aan het Palthe Huis. In dit museum vind je o.a. de dwangstoel waarop de roemruchte achtiende eeuwse Twentse struikrover Huttenkloas 110 dagen vastgebonden heeft gezeten alvorens hij werd terechtgesteld.
Van Oldenzaal terug naar De Lutte - 3de etappe
Op de terugweg van Oldenzaal naar De Lut leg ik nog een aantal prachtige kilometers af. Via de Tankenbergstraat klim ik (ja echt) 85 meter omhoog naar de top van de Tankenberg, het hoogste punt van Overijssel. De kleine koepel waar ik eens aan de top aangekomen uitrust, is een bijzondere plek. Hier heb je niet alleen een magnifiek panorama uitzicht tot over de Duitse grens. De koepel is exact op een punt gebouwd waar meerdere energiebanen, zogenaamde leylijnen elkaar kruisen. Je schijnt de energie te kunnen voelen zodra je met je rug tegen de muur in de koepel gaat staan. Lekker is dat. Dat had meer nut gehad voordat ik de Tankenberg beklom.
Met nieuwe energie fiets ik verder door dit prachtig stukje Twents heuvelland, op en af door bossen, langs bosranden, langs weilanden en tussen weilanden door. Ik passeer nog een top. Met ‘slechts’ 80 meter is de Paasberg het kleine broertje van de Tankenberg. Tijdens deze laatste etappe krijg je een prima indruk van coulisselandschap dat zo typerende is voor Twente.
Ga erop uit - Ontdek Twente
Ik heb de route hier voor je uitgestippeld. Je kunt ook zelf een route samenstellen. Mijn tip: download de app. Die brengt je altijd weer op het juiste pad. Of van de gebaande paden af…
Groetjes,
Reisman Tinus
PS: Martijn Smeenge alias Reisman Tinus alias @wanderlus.tinus schrijft op reismannen.nl over zijn grootste hobby: reizen (en dan het liefste naar kleine eilandjes). De Reismannen benaderen de wereld met een mannelijke blik (what's in a name?), delen uiteraard hun reiservaringen maar zijn tegelijkertijd ook kritisch op de impact die toerisme heeft.