Dutch Mountain Trail: de hoogste bergen van Nederland

Vanuit het startpunt van de tweede etappe bevind ik me in serieus hooggebergte, voor Nederlandse begrippen dan. We beginnen de dag dan ook met klimmen en klauteren, en wel naar de topper van Nederland: de Vaalserberg met z’n 322 meter. Mijn kuiten begin ik nu al te voelen, en dit is pas het begin van deze etappe van 23 kilometer. En er staan nog flink wat kuitenbijters op de deze wandelroute door Zuid-Limburg.  

Gelukkig is het daar, na zo’n vijf kilometer: boscafé Het Hijgend Hert, net van de route af maar als enig boscafe van Nederland enorm de moeite waard. De schitterende uitzichten en het losse sfeertje komen je tegemoet. Helaas voor ons kennen veel mensen deze schitterende plek al. Het is er druk, maar uiteindelijk bemachtigen we toch een plekje. Voor wie niet wil wachten of de drukte wilt vermijden; bij Boskeetje ’t Vergulde Reestje kun je koffie to-go halen.

Er ligt nog een flinke wandeling voor de boek, dus na een tas (kopje) koffie verlaten we deze heerlijke comfortzone en wandelen we verder over de Dutch Mountain Trail. Het pad leidt ons het bos in.

Op deze voor Nederlandse begrippen extreme tocht, had ik me natuurlijk wel een beetje voorbereid door veel te wandelen. Maar op hoogte valt moeilijk te trainen. Tja, tenzij ik zestig keer mijn trap op een neer zou lopen (wat ik overigens tijdens coronatijd een keer heb gedaan, als challenge om de virtuele Vaalserberg te doen). Wel had ik me vast mentaal voorbereid door het boekje ‘Dutch Mountain Trail en de Seven Summits’ te kopen, want deze nieuwe route – die van Kerkrade naar Maastricht loopt - heeft vooralsnog geen wegwijzers in het bos, wat het extra avontuurlijk maakt.

En bij avontuur hoort dwalen. Verdwalen. Dat doen we dan ook een paar keer; bijvoorbeeld in de bossen bij ‘bergdorp’ Vijlen – deze hoogstgelegen parochie van Nederland heeft zelfs een eigen sneeuwbrigade. Tijdens de extreme sneeuwbuien in februari stonden hier files van mensen die de eerste sneeuw van ons land kwamen bekijken. Dankzij onze navigatie weten vinden we uiteindelijk een pad door het bos. We worden meteen getrakteerd op een waanzinnig uitzicht op Vijlen.

Het wandelen in Zuid-Limburg, met in zijn landschap holle wegen en haagweggen, is prachtig en doet me denken aan mijn dromerige vakanties in Zuid-Engeland. Soms zijn de wegen overstroomd door een beek, een andere keer moet je je weer door een smal pad van fluitenkruid heen werken. Vervolgens kijk je uit op een heuvel met alleen een paar bomen op de top en even later loop je weer door een knus gehuchtje met een paar vakwerkhuizen. Bergbeklimmen in Zuid-Limburg is een afwisselend feestje.

Omdat mijn zus uit Maastricht meeloopt, neemt ze ons mee met de St. Martinus wijngaard, een paar honderd meter van het pad van de Dutch Mountain Trail. Volgens haar maken ze hier de beste biologische wijn van Nederland. St Martinus is de plaatselijke patronheilige van de wijnboeren, dus deze wijn heeft vast zijn zegen. De wijngaard heeft al regelmatig internationale medailles gewonnen als beste wijngaard van de lage landen.

Wij gaan voor het ‘Limburgse Parelke’, want mijn zus en haar man zijn echte wijnkenners en deze is welverdiende bruiswijn is goddelijk. Het terras bij de wijngaard is helaas bomvol, dus besluiten we een fles mee te nemen voor de picknick. Dat doen we later, bij de Mechelderbeek, die niet onder, maar over de weg stroomt. Op een naast gelegen bankje ontkurken we welverdiend de fles. Proost!

We letter er wel op niet te veel te drinken: als afsluiter voor die dag staat de pittige Eyserberg nog op het programma. Twee bergen op een dag, waaronder het hoogste punt van Nederland: heftig is het wel, maar enorm de moeite waard.

Hierna gaan we nog de twee laatste etappes van de Dutch Mountain Trail lopen: de langste van 26 kilometer van het mooie Gulpen naar Mheer, en die van Mheer naar Maastricht. Waar je als beloning een van de mooiste uitzichten van Nederland krijgt: De Observant, een luchtbrug met een prachtig uitzicht over de inmiddels gesloten ENCI-terrein.

Op aanraden van mijn zus lopen we daarna nog even door naar het nabije gelegen historische Grand-Café Buitengoed Slavante op de heuvel van de St Pietersberg. Hier heb je een prachtig uitzicht op de Maas. Mét een mooi Limburgs biertje in de hand, en mét spierpijn, proosten we op ons wandel avontuur.

Wanneer je toch deze kant op gaat, lees dan meteen dit blog van Honeyguide Laura. Zij verbleef een weekendje net buiten Maastricht en verkende ook het prachtige Zuid-Limburg. 

Laat je het ons weten als je ook op bergavontuur in Nederland gaat? Dat kan door ons te taggen met @heyhoneyguide op Instagram.

Liefs,
Brigitte