Overnachten in de natuur van de Veluwezoom

De moderne cabins vallen op door hoge ramen die van de grond tot aan het plafond lopen. Op het vlonder aan de voorkant staan verschillende zitjes én een uit de kluiten gewassen olielamp. Een moderne en milieuvriendelijke variant. Terwijl Philou heerlijk slaapt, staren Angela en ik naar de vlammen van de ‘haard’ op het terras. We luisteren naar de stilte… Hier waren we aan toe. Even een paar dagen helemaal niets.

“Papa, ik ben wakker”. Philou wordt de volgende ochtend rustig wakker, maar vond het na vijf minuten toch wel tijd om uit haar bedje te komen. Gelijk doen we de gordijnen open en ik zet een kopje koffie. Het bos om ons heen begint ook langzaam wakker te worden. Heel geleidelijk neemt de zon het weer over van de nacht. De herfstkleuren van de bomen om ons heen sprankelen. Fris groen, warm geel, vuurrood, beuk bruine blaadjes. Het bos roept om naar buiten te gaan.

De geur van het bos is op zichzelf al fijn, de geur van deze frisse herfstochtend is zoals de natuur het bedoeld heeft. Vol en rustgevend. Philou oefent haar driejarige neusje met diep inademen. Dat is nog niet zo makkelijk, maar het heeft wel direct effect: “Lekker fris hè papa” hoor ik naast me, gevolgd door het onvermijdelijke “Waarom?”

Safaritenten en ‘pods’ staan afwisselend verspreid in de bossen van Buitenplaats Beekhuizen. Sommige van de ‘pods’ hebben vloerverwarming en zijn ook in de winter te boeken. Ook een hottub is te boeken. Dat is een heel ritueel, want je maakt zelf het vuur om het water mee te verwarmen. Deze beleving laten we deze dagen voor wat het is, maar kliederen met water, daar ontkomen we niet aan.

Een waterpomp, een grote boomstam en de drooggevallen zandbedding van een beekje. De pomp piept en doet wat je verwacht. Het water klotst uit de pomp in de geul van de boomstam en loopt langzaam weg. Aan het eind van de boomstam druppelt het water eerst nog voorzichtig in het zand. Al snel vormen de druppels een volle stroom en komt het opgedroogde beekje een beetje tot leven. 

Tussen het zand, op het pad, tussen de herfstbladeren. Overal liggen verrassende schatten verborgen. In korte tijd vinden we ‘dropsteentjes’, ‘worstenstokjes’ en ‘brr-brr-waterdruppels’, Meegaan in de fantasie van een driejarig meisje opent mijn ogen steeds opnieuw. Ik word me bewust dat ik in de afgelopen veertig jaar behoorlijk wat kaders gebruik en daardoor te weinig zie van wat voor moois ik om me heen kan vinden.

We gaan verder met onze ontdekkingstocht en dat brengt ons bij het blotevoetenpad. Het is nog wat regenachtig, dus het wordt een ‘gele laarsjes aan de voeten pad’. Eerst gaan we met elkaar over de losse takken, keien, dennenappels en boomschors. Daarna stapt Philou er vrolijk doorheen, steeds zoekend naar haar evenwicht. Trots kijkt ze ons aan, ‘Ik kan het!’ roept ze. En inderdaad, het was nog best een uitdaging voor haar om evenwicht te houden.

Het zonnetje breekt door en krijgt af en toe de ruimte van het grijze wolkendek. Die zonnestralen geven de bladeren een nog intensere herfstgloed. De deuren van onze forest cabin zetten we open. De haard steken we weer aan en de schapenvachtjes op de stoelen maken het lekker comfortabel om buiten op de veranda te zitten. De koffie smaakt buiten nog lekkerder.

Het valt ons nu pas op dat er her en der omgewoelde aarde ligt. “Dat doen de wilde zwijnen die ‘s nachts rondom de cabin lopen, op zoek naar voedsel” vertelt de buurman. Dat komt mede door de unieke locatie van deze buitenplaats. Hier overnachten we midden in de ongerepte natuur en we ‘wonen’ dus voor even in het leefgebied van het Veluwse wild.

In de middag zoeken we de ‘drukte’ op. Althans, de levendigheid van het restaurant WOODZ van Buitenplaats Beekhuizen. Hier voel je je vrij doordat je buiten zit. Open haardjes houden je warm en de fakkels maken de sfeer compleet. Een bokbiertje, een goed glas wijn en bitterballen. Hier houden we het wel even uit. Philou heeft als snel vriendjes gemaakt en vermaakt zich ook prima.

‘Pling’ klinkt het uit mijn telefoon wanneer we de volgende ochtend wegrijden bij Buitenplaats Beekhuizen. Het bericht geeft aan dat er een paar oproepen zijn geweest de afgelopen dagen. Wat een fijn gevoel is dat toch, weten dat we een beetje ‘off the grid’ zijn geweest in Nederland. Honeyguide Laura schreef daar al eens een blog over; de zogenoemde white spots in Nederland. Plekken waar je volledig offline bent; heerlijk!

Philou valt ondertussen lekker in slaap en Angela en ik kletsen in de auto verder over de volgende plek waar we zullen neerstrijken… een plek waar we ons ook weer vrij zullen voelen.

Liefs, 
Tino - Dutch Nomad Couple